HART op reis – Namibië (11) – Fishriver

22 oktober

Mijn reisschema klopt en dat is een goed gevoel. Ondanks de twijfels die ik had zijn de dagelijks geplande afstanden goed te doen. We rijden gemiddeld zo’n 350 km per dag. De campings zijn prima te vinden en overal is plek. Soms zijn er volgens het campingboek luxere accommodaties beschikbaar, maar die liggen niet handig op de route, dus kiezen we ze toch niet. Gisteren om drie uur in Ai-Ais aangekomen, camping aan de voet van de Fishriver canyon. De plek is ook bekend om zijn natuurlijke heetwaterbronnen. Het is er op dit uur van de dag 39 graden en verder is alles er heet. Als we na de stoffige rit een duik willen nemen blijkt het zwembad de temperatuur van een warm bad te hebben. Gadverdamme. Zelfs het water uit de koude kraan is warm.

In Etosha slopen de jakhalzen rond de tent en plunderden honingdassen de vuilnisbak, hier in Ai-Ais moeten we bedacht zijn op baboons die het op onze spullen gemunt hebben. Het mooie is dat Ad en Rina het kamperen goed afgaat. Nog nooit eerder gedaan, maar ze vinden het nog steeds leuk. Het gekloot in een relatief kleine kampeerauto, met overal stof en zand, elke dag opnieuw je bed opmaken, koken op een pitje en gebruik maken van douche en toilet, die weliswaar schoon, maar meestal ook gammel zijn, het kan ze niks schelen. Ad wandelt elke ochtend even vrolijk en opgeruimd in slip en T-shirt richting ‘ablutionblock’.  Of hij nooit anders gewend is.

Vanmorgen om half zeven een wandeling door de uitmonding van de Fisrivercanyon gemaakt en na het ontbijt naar het ca. vijftig km verderop gelegen uitzicht punt gereden, de plek waar wandelaars in de canyon af kunnen dalen om hun vijfdaagse wandeling te beginnen. De Fishriver is na de Grand Canyon de grootste ter wereld. 100 km lang, 6 km breed. Bizar en indrukwekkend natuurverschijnsel dat 600 miljoen jaren geleden ontstaan is door een breuk in de aarde en in de miljoenen jaren daarna door erosie verder is gevormd. Rond het middaguur vervolgen we onze route naar Grunau, onze laatste stop in Namibië. Country House Lodge. Het is een troosteloze nederzetting in de woestijn; zonder zwembad, hoewel het campingboek anders beloofde. Maar de ‘kroegtijden’ zijn tot half elf vanavond en ze hebben springbok op het menu.