HART op reis – Zuid Afrika (12) – de grens over

23 oktober

De springbok gisteren was heerlijk; net zoals de wijn -Zonnebloem Shiraz-  en de Dom Pedro Kalua als dessert. Nostalgische trip, ik heb het voor het laatst gegeten bij Ingrid en Nokie van de Burg in Port Elizabeth. Zo armoedig de camping Countryhouse lodge, zo fantastisch de keuken. Het zwarte meisje dat onze maaltijd brengt is een schoonheid, een strakke spijkerbroek, helderwit bloesje, haar haren in zwarte pijpenkrullen. Stralend wit gebit, op haar twee voortanden na die bruin verkleurd zijn door het kauwen op geestverruimende bladeren. Zo zonde.

We rijden de laatste honderd kilometers door de Kalahari woestijn, verlaten Namibië bij een kleine grenspost: Velloorsdrif, steken de Oranjerivier over en komen Zuid Afrika binnen bij een plaats met de illustere naam: Onseepkans. De Augrabisch Falls zijn onze volgende bestemming. In het plaatsje zelf doen we boodschappen in de plaatselijke super. Ze verkopen er patat; ieder zakje wordt zorgvuldig afgewogen exact 200 gram, er gaat een schep zout en een scheut azijn over en dan in de magnetron. Als je trek hebt is alles te doen. Op straat is het druk, het is vrijdagmiddag, de scholen zijn uit en allemaal zwarte jongens en meisjes in schooluniform: donkere broek, strak gestreken witte bloes, zijn op weg naar huis; vaak niet meer dan een hut met een golfplaten dak. Ik verbaas me er altijd over hoe ze het voor elkaar krijgen er zo netjes uit te zien.